توی دو سه هفته ی اخیر به یه مشکلی برخوردم، باعث شد که به فکر بیافتم که چرا هنوز مثل سالها پیش،هنوز هم شیوه ی قدیمی استفاده میشه...چی؟ الان میگم خدمتتون...
تبلتم رو شب میزدم به شارژ، صبح فقط 15 درصد شارژ داشت...نه تنها خودم از گردش و مطالعه در اینترنت بازمیموندم،که بچه هام هم جیره ی زمان روزانه ی بازی با تبلتشون سوخت میشد و کلی بهم غر میزدند،یعنی از هر دو طرف اعصابم بهم میریخت...
هفته ی گذشته مشکلم رو با برادرم در میون گذاشتم،بهم گفت تبلت مشکل نداره،احتمالا شارژر خراب شده، عوضش کن...
عوضش کردم و مشکل حل شد...ولی یه فکری افتاد تو سرم که چرا با اینهمه پیشرفت علم، هنوزم که هنوزه باید یه باطری ساعتها توی شارژ بمونه تا بشه یه روز کامل بدون دغدغه ی تمام شدن شارژش باهاش کار کرد...
واقعا هیشکی روی این موضوع کار نکرده؟
وقتی تقریبا هر کسی الان توی این دنیای بزرگ، حداقل یه دونه موبایل یا وسیله ی الکترونیک داره که نیاز به شارژ کردن روزانه داره، یعنی این نیاز بزرگ و جدی ای توی جامعه ی انسانیه...
پس این دانشمندان دارند چه غلطی میکنن؟
یه پاوربانک بخرید تا بدون نیاز به اتصال به برق و در یه مدت زمان فوق العاده کوتاه تر، موبایل و تبلت رو شارژ کنید... اتفاقا خیلی وقت هم هست که اختراع شده!!!
نکته بعدی، البته اگه جنبه انتقادپذیریتون بالاست باید بگم این جمله ی دانشمندها چه غلطی میکنند اصلا مودبانه نیست و از یه همسر و مادر و خانم تحصیلکرده بعیده. مثلا میشد بجاش گفت:پس این دانشمندها دارند چی کار میکنند؟
مرسی از راهنماییتون در مورد پاور بانک...
.
.
.
و اینکه این عنوان یه شوخی هست... اگه توجه کرده باشین پستها رو هم با یه لحن طنز آمیز مینویسم... وگرنه که من همسر خودم رو که بسیار مورد احترامم هستن در صف اول دانشمندان میبینم همیشه، ولی این باعث نمیشه روزی چند بار این جمله رو با هم در موارد مختلف تکرار نکنیم و نخندیم...